پدر

مزاری   زینت    تاریخ   میهن   مهربان    بابه!

شهید   راه   ازادی   و   مکتب،  قهرمان  بابه!

سپهسالار   و   یار   و  یاور مستضعفان !بابه!

ابر    مرد    جهاد   سرخ  قرن!ای جاودان  بابه

نهنگ   قلزم  آ تش   شهاب    اسمان    بابه

خدنگ قلب خصم و خار چشم دشمنان  بابه!

کجایی    یوسفا!    بار    دگر   مصر     ملاحت  را

بگیر      از گله ء    گرگان   قرارو   خواب و راحت را

               *         *         *

تو مارا   بابهء   بیدار   دل   بودی    پدر  بودی

انیس و   مونس و تاج سرو نور و  بصر بودی

به شام   محنت   و  غمها تجلی سحر بودی

دلیر   عرصه  های  اتش  و خون و خطر بودی

به چشم فتنه ها برنده شمشیر دوسر بودی

تو   خندق   افرین   مرحب  بر انداز دگر بودی

نیارد   درد   دستانت!     زدی    بیخ    ضلالت را

شکستی کاخ ظلم و  جور و   بیداد   و بطالت  را

                *     *      * 

دلیرا ! خیز و دشت و  گلشن ازادگان بنگر

بهار   مردم   غمدیده ء خود را خزان بنگر

حریم مذهب اندر سلطهء نامحرمان بنگر

کنام   شیر را جولانگهء خیل سگان بنگر

اسیر    درهم ودالر گروهی نا جوان بنگر

به گرد    خوان ذلت ازدحام دلقگان بنگر

بیا   مردانه    بشکن  بند و زنجیر اسارت را

بسوزان روح سازش را،غلامی را،حقارت را

            *          *         *

پدر ای شعرما!  ای شور ما ! ای افتخار ما!

شکوه   شوکت  ما،   قدرت ما ،اقتدار  ما،

خروش   نسل  ما، خشم بلند  روزگار  ما

غرور   ملت   ما،   غیرت  قوم و    تبار  ما

سوار  لافتی!سردار صاحب   ذوالفقار  ما

امیر   صف  شکن،کرار عصر کار و زار   ما

زجا     خیز و    بپا  کن   پرچم  سبزولایت را

ندای   حق  مذهب ر  ا، امامت را،وصایت را

مقام حضرت زهرا علیهاالسلام در بهشت

 مقام زهرا علیهاالسلام در بهشت با مقام پیامبر و على و حسنین علیهم‏السلام یکسان است. یکی از مناقب بی‌بی دو عالم، اشتراک شان با پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین و حسنین علیهم‏السلام است در مقامات و درجاتى که مخصوص و منحصر مى‏باشد به پنج تن آل‏عبا. با دقت در این دسته روایات کاملاً روشن مى‏شود که آنان را مقام و مرکزیت خاصى است، و هرگز هیچ بشرى را به آن درجات والا راه نیست.

زید بن ارقم از پیامبر اکرم روایت مى‏کند که آن حضرت خطاب به امیرالمؤمنین فرمود:

«انت معى فى قصرى فى الجنة مع فاطمه ابنتى (و انت اخى و رفیقى) » (1) ؛ «یا على تو و دخترم فاطمه در بهشت در قصر من همنشین من هستید. سپس پیامبر اکرم این آیه را تلاوت فرمود: "برادرانه بر تخت‌هاى بهشتى روبروى هم مى‏نشینید."»

حدیث دیگرى امیرالمؤمنین علیه‏السلام مرفوعا از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم نقل کرده‏اند که رسول اکرم فرمود:

«فى الجنة درجة تدعى «الوسیله». فاذا سالتم الله فسالوا لى الوسیله، قالوا: یا رسول‏ الله، من یسکن معک فیها؟ قال: على و فاطمه و الحسن والحسین» (3) ؛ «در بهشت درجه‏اى است به نام «الوسیله»، هرگاه بخواهید در هنگام دعا چیزى براى من از خدا بطلبید، مقام «وسیله» را مسئلت نمایید، گفتند: یا رسول‏ الله چه کسانى در این درجه‏ مخصوص با شما همنشین هستند؟ فرمود: على، فاطمه، حسن و حسین». این حدیث از دانشمندان عامه نیز در کتب خود ذکر شده است، از جمله سیوطى در کتاب جامع الکبیر از حافظ ابن مردویه نقل کرده است.

ما شیعیان نیز در زیارت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم چنین عرض مى‏کنیم: «اللهم اعطه الدرجة الرفیعة، و آته الوسیلة من الجنة.» (4)

امیرالمؤمنین چنین روایت مى‏کند که پیامبر اکرم فرمود:

«انا و فاطمة و على والحسن والحسین فى مکان واحد یوم القیامة»؛ «روز قیامت من و فاطمه و على و حسن و حسین داراى مقام و منزلت واحدى هستیم.»

آرى اینان در تمام عوالم خلقت مقام و منزلتشان یکى است. در عالم نور، در عالم ذر، در عالم اظله، در محشر، در عوالم سفلى و عِلوى، ملکى و ملکوتى، در غیب و شهود، خلاصه در تمام مسیر آفرینش، از آغاز تا پایان، همه جا با هم، هم‏ردیف و هم‏شان و هم‏مقامند. بعضى از علماى عامه (سنى) که حدیث مذکور را نقل کرده‏اند عبارتند از: احمد بن حنبل در مسند، حافظ محب‏الدین طبرى در الریاض النضره.

روایت دیگرى که علمای عامه نیز نسبت به آن اهمیت بسیار قائل شده‏اند عبارت از این است: روزى رسول اکرم وارد خانه على شد، و امیرالمؤمنین را در حال استراحت مشاهده کرد؛ و خطاب به حضرت زهرا چنین فرمود:

«انى و ایاک و هذین (یعنى الحسنین) و هذالراقد (او النائم)، یوم القیامة فى مکان واحد» (6)؛ «همانا، من و تو (یا زهرا) و حسن و حسین، و این شخص که در اینجا آرمیده است (على)، روز قیامت همه در یک جا خواهیم بود.»

راویان این حدیث عبارتند از: احمد ابن حنبل در مسند، حافظ ابن ‏عساکر، محب‏الدین طبرى، حاکم حسکانى ... .

حاکم نیشابورى اسناد این روایت را بررسى و آن را تأیید نموده است. (7)

ما نیز مدارک این حدیث شریف را کاملاً رسیدگى کردیم؛ تردیدى در صحت آن نیست، و مسلماً از فرمایشات پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم مى‏باشد.

بعداز حدود 2 ماه یک بار دیگه این بار برای چیزی مطلب مینویسم که هرگز در تاریخ یکصد ونه ساله یوونتوس وجود نداشته و آن هم بازی در سری ب ایتالیا یعنی دسته ای پایینتر از سطح اول فوتبال ایتالیا بازی میکنه که البته حضور در این مقطع هم نه به خاطر ناشایستگی یووه بلکه به خاطر مدیران سابق یووه و البته بیرحمی دادگاه های ایتالیا در مورد پرونده یوونتوس هست اما امروز در سری ب در شهر مدنا و در استادیوم نسبتآ تازه تاسیس و زیبای البرتو براگلیا بازی بازی خواهیم کرد استادیومی که شاید این بازی بزرگترین بازی تاریخ خودش هم هست و شاید هم این بازی هرگز در این استادیوم تکرار نشود اما به هر حال شهر 176300 نفری مدنا و استادیوم 23 هزار نفری این شهر که در شمال کشور ایتالیا قرار داره امروز میزبان این بازی خواهند بود بازی که در اون مدنایی ها محکوم به باخت هستند اونها باید سومین قربانی یوونتوس باشند تا یووه بتونه به هدف خودش یعنی بازگشت به سری آ هست برسه اما باید دید مردم با تعصب مدنا خواهند تونست در مقابل ساق طلایی های تورین دوام بیارند یا این که مغلوب پر افتخار ترین تیم ایتالیا خواهد شد بازی امروز در مدنا محکی جدی برای یووه خواهد بود چون این بازی در مقابل تیمی پر قدرت و همیشه مدعی انجام می شه که مدنا نام داره مدنا با 94 سال قدمت جزء قدیمی ترین تیم های ایتالیاست و در صورتی که یورو 2012 به ایتالیا برسه اونها 100 سالگی خودشون رو با اون مسابقات جشن خواهند گرفت و البته برای اونها بهتر خواهد بود که در سری آ این کار رو انجام بدند این تقریبآ همه چیزی بود که من از مدنا و سابقه اون ها می دونستم  در چند بازی هم که به صورت highlight از اونها دیدم بیشترین قدرت اونها در خانه حمایت تماشاگراشون هست که این تیم رو فوقالعاده تشویق می کنند و مردان یووه باید مواظب این هربه اونها باشند اما بد نیست صحبت های مربی تا این جا موفق یوونتوس رو هم بخونیم که در مورد این بازی گفته : مدنا یک تیم قویست من بازی های این تیم رو که فصل پیش در سری ب انجام داده بود رو دیدم و معتقدم ما برای برد این تیم باید به اونها به چشم تیمی شبیه به بارسلون نگاه کنیم چون نه ما قدرت سال قبل رو دارین که بردن اونها کاری آسان باشه و نه اونها تیمی ضعیف هستند که به راحتی شکست بخورند دشام در مورد کاپتان الکس میگه : امیدوارم شکست اونها با اومدن دل پیرو آسان تر بشه دل پیرو که از ناحیه ساق پای راست دچار التهاب هست احتمالآ برای این بازی یکی از مردان تورین خواهد بود دشام هم چنان امیدواره تا بتونه زبینا رو برای بازی در سری ب آماده کنه و بتونه از حضور او هم استفاده کنه  دشام در مورد بومسانگ هم میگه : او نیاز به زمان داره تا بتونه خودش رو با فوتبال ایتالیا وقف بده به نظر من بومسانگ بازیکنی در سطح یووه هست اما طول می کشه تا او اعتماد به نفس خودش رو برای موفق بودن بدست بیاره دشام امیدواره باشکست مدنا وضعیت بهتری رو در روزهای آینده رقم بزنه و بتونه به قول خودش مبنی بر بازگشت به سری ا عمل کنه سوت این بازی رو آقای پیری خواهد زد به امید بازکشت به .

السلام علیک ِ یا زینب کبری هلال زینب برملا روی نیزه شده او آمده از کربلا، شمس کوفه شده او آمده از کربلا، شمس کوفه شده قاری فاطمه، می کند زمزمه، می کند زمزمه انا مجنون حسین، انا مجنون حسین، انا مجنون حسین رأست چو بینم یاد آن قدّ رعنا کنم  ای رهبرم قرآن بخوان تا که معنا کنم   ای رهبرم قرآن بخوان تا که معنا کنم رأس خاکستری دلبر خواهری دلبر خواهری  انا مجنون حسین، انا مجنون حسین، انا مجنون حسین  بنگر برادر بعد تو طاقتم کم شده   مویم سپید، رنگم پرید  قامتم خم شده قامتم خم شده چوبه ی محملم؛ حل کند مشکلم، حل کند مشکلم  انا مجنون حسین، انا مجنون حسین، انا مجنون حسین

آغاز حادثه عاشورا

 پس از شهادت امام حسن(ع) برادرش حسین(ع) به امامت رسید، مردم عراق از امام حسین خواستند             که بر ضد معاویه قیام کند، امام حسین(ع) به آنها گفت برادرم با معاویه قراردادی را امضاء کرده است که تا مدت آن تمام نشود نمی توانم آن را نقض کنم. یکی از مفاد قرارداد صلح امام حسن(ع) این بود که خلافت فقط در دست معاویه باشد و آن را به پسرش یزید منتقل نکند و چون معاویه هنوز زنده بود، امام حسین(ع) 10 سال را به همین منوال سپری کرد تا آنکه معاویه مرد. با مرگ معاویه تعهد امام حسین(ع) به معاویه هم تمام شد و دیگر قراردادی بین او و معاویه نبود. یزید به خلافت رسید و به جای پدرش در شام بر مسند قدرت نشست. امام حسین(ع) در مدینه ساکن بود، یزید از مردم شهرهای مختلف مشغول گرفتن بیعت شد و به والی مدینه دستور داد از مردم بیعت بگیرد بخصوص از امام حسین(ع) و اگر حسین بیعت نکرد او را کشته و سرش را برای یزید بفرستد. پس از آنکه دستور به والی مدینه رسید او امام حسین(ع) را احضار کرد و این کار در ساعاتی از شب گذشته انجام شد، امام حسین به احضار در این ساعت از شب مشکوک شد. لذا تعدادی از یارانش را خبر کرد و به آنها گفت با خود شمشیر بردارند و در زیر لباس پنهان کنند و پشت درب مخفی شوند اگر خطری برای او پیش آمد وارد محل جلسه شوند. والی مدینه مروان بن حکم را خبر کرده بود و از او مشورت خواست، مروان به او گفت همان کاری که یزید دستور داده است را انجام بده. والی مدینه به امام حسین(ع) گفت یزید چنین دستوری صادر کرده است، امام حسین صراحتاً نگفت که من بیعت نمی کنم و فرمود این کاری است که باید در ملاء عام انجام شود تا همه مردم ببینند که من بیعت می کنم یا نه پس تا صبح صبر کن، والی مدینه قبول کرد اما مروان به او گفت کار اشتباهی می کنی اگر حسین از اینجا بیرون برود دیگر او را پیدا نخواهی کرد، همین الان از او بیعت بگیر یا او را به قتل برسان.
امام حسین(ع) به مروان گفت تو دروغ گفتی و با پیشنهاد قتل من به او مرتکب گناه شدی و با این حرفی که پیش آمد امام حسین(ع) صراحتاً گفت من با شخصی مثل یزید بیعت نخواهم کرد و از نزد والی مدینه بیرون رفت. فردا صبح مروان را در شهر دید، مروان به امام حسین(ع) گفت اگر با یزید بیعت کنی این به نفع دین و دنیای توست، امام حسین فرمود انا لله و انا الیه راجعون باید فاتح اسلام را خواند اگر کسانی مثل یزید رهبر جامعه اسلامی شوند و سخنان طولانی بین آنها رد و بدل شد تا اینکه شب شد و والی مدینه گروهی را به درب خانه امام حسین فرستاد و خواستند از او بیعت بگیرند، حضرت فرمود تا صبح صبر کنید و آنها نیز قبول کردند و رفتند.
امام حسین اگر تا فردا صبح صبر می کرد یا باید بیعت می کرد یا به قتل می رسید، اما او به هر دلیلی تصمیم گرفت از مواجهه با چنین صحنه ای خودداری کند و همان شب خانواده خود را جمع کرد و بار سفر بست و نیمه شب از مدینه خارج شد و در خفای کامل و بسیار محرمانه به مکه سفر کرد، اما قبل از سفر نزد برادرش محمد حنفیه رفت و جریان را برای او تعریف کرد و نظر او را جویا شد، محمد حنفیه گفت تو عزیزترین خانواده من هستی، به نظر من از قرار گرفتن در چنین صحنه ای پرهیز کن و از مدینه خارج شو و به مکه برو حتی اگر در آنجا تو را پیدا کردند به یمن برو. بعد از آنکه صحبتهای محمد حنفیه تمام شد حضرت به او فرمود من خودم هم همین تصمیم را گرفته بودم و اکنون عازم مکه هستم. پس تو در اینجا باش و اخبار را برایم بفرست.
حضرت به مکه رفت و از سوم شعبان تا 8 ذی حجه در مکه بود و در این مدت مردم عراق و کوفه و بصره برای حضرت نامه های متعدد نوشتند و نمایندگانی را فرستادند و بیعت و حمایت خود را از حضرت اعلام کردند و درخواست کردند که به کوفه و عراق بیاید تا بر ضد یزید قیام کنند. امام حسین(ع) برای اطمینان از صحت ادعای اهل عراق مسلم بن عقیل را فرستاد، از طرفی یزید یک لشکر بزرگ را به بهانه انجام مراسم حج به مکه فرستاد و به آنها دستور داد حسین را مخفیانه دستگیر کنند و یا او را ترور کنند. مسلم بن عقیل برای حضرت پیغام فرستاد که سخن اهل عراق و کوفه درست است و چون روز هفتم ذی حجه لشکر اعزامی یزید وارد مکه شده بود، و امام حسین(ع) با توجه به جواب اهل کوفه و اطلاع از قصد یزید روز هشتم از مکه خارج شد و به سوی عراق حرکت کرد و در مسیر کوفه خبر شهادت مسلم به حضرت داده شد. امام حسین(ع) به قصد کوفه ادامه مسیر داد، تا در آنجا از آنچه هستند تعداد بیشتری نیرو فراهم کند. در این بین لشکر حر بن یزید ریاحی نزدیک شد، او از طرف بصره اعزام شده بود تا اجازه ندهد حسین(ع) به کوفه برسد تا از حمایت مردمی محروم شود. حر پس از رسیدن به امام حسین(ع) اعلام کرد که مأموریت درگیری ندارد و آمده است تا او و یارانش را نزد عبیدا… بن زیاد ببرد و تحویل دهد، حضرت از همراهی با او امتناع کرد و در این بین چند نفر از دوستان حضرت که از کوفه حرکت کرده بودند به امام حسین(ع) رسیدند و خبر دادند که لشکر زیادی از سمت کوفه حرکت کرده است و اگر برسند همه شما کشته خواهید شد.
حر به امام حسین اجازه داد در مسیری غیر از جاده و کوفه و مسیر برگشت به مدینه حرکت کنند امام حسین(ع) نیز به جهتی غیر از این دو جهت به حرکت خود ادامه داد تا اینکه به منطقه نینوا رسیدند. در این منطقه پیکی از عبیدا… بن زیاد برای حر آمد که دستور داده بود امام حسین را در محدودیت و تنگنا قرار دهد. در این لحظه حر دیگر اجازه ادامه مسیر به امام حسین نداد و حضرت در نینوا متوقف شد و اینگونه بود که لشکراعزامی عبیدا… بن زیاد رسیدند و حادثه عاشورا در این منطقه بوجود آمد. البته حضرت در طول همه این مدت که با لشکر حر برخورد کرد بارها برای آنها سخنرانی کرد و خودش را و مقام و منزلت خود را به آنها اعلام کرد و گفت من با درخواست مردم کوفه به اینجا آمدم. حضرت در دفعات متعدد حجت را بر لشکر حر تمام کرد تا بدانند که به چه کاری دست می برند و به آنها هشدار داد که اگر مرا به قتل برسانید به آنچنان ذلت و خواری دچار خواهید شد که روزگار شما سیاه خواهد شد. هرچند حر پشیمان شد و از رویارویی با امام خودداری و در صف یاران آن حضرت قرار گرفت اما دیگر سپاهیان یزید بدون توجه به هشدارهای امام حسین(ع) آن حضرت و یارانش را در صحرای کربلا به شهادت رساندند.

  هرکه را عشق حسین نیست زخود بی خبر است
  کشته عشق حسین از همه کس زنده تر است
      بس که  آن جلوه توحید  مرا در نظر است
      هرکجا می نگرم نور رخش جلوه گر است

            غزلیات